Ewidencja środka ujawnionego w inwentaryzacji

Inwentaryzacja jest jednym z elementów związanych z rachunkowym zamknięciem roku obrotowego. Polega ona na okresowym ustaleniu przez jednostkę rzeczywistego stanu posiadanych zarówno aktywów, jak i pasywów.

Zgodnie z art. 26 ustawy o rachunkowości (dalej uor) jednostki mają obowiązek przeprowadzenia inwentaryzacji aktywów na ostatni dzień każdego roku obrotowego. Wybrane składniki majątku mogą zostać spisane nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego oraz nie później niż do 15 dnia następnego roku. Zgodnie z ustawą o rachunkowości środki trwałe oraz maszyny i urządzenia, które wchodzą w skład środków trwałych w budowie, znajdujące się na terenie strzeżonym (zgodnie z KSR nr 11 jako teren strzeżony uznaje się składowisko dozorowane w sposób ciągły, zamknięte miejsce przechowywania, do którego nie mają dostępu osoby nieuprawnione) powinny być inwentaryzowane drogą spisu z natury raz w ciągu 4 lat. Ponadto obowiązek inwentaryzacji spoczywa również na jednostce na dzień zamknięcia działalności.

Jednym z celów okresowej inwentaryzacji środków trwałych jest:

∑ ustalenie rzeczywistego stanu składników majątkowych jednostki oraz weryfikacja poprawności danych ewidencji księgowej drogą ich porównania ze stanem faktycznym,

∑ ocena stanu faktycznego oraz przydatności środków trwałych objętych inwentaryzacją w celu ustalenia ewentualnej trwałej utraty wartości,

∑ wzmocnienie kontroli wewnętrznej nad posiadanym przez jednostkę majątkiem.

Ujawnienie środka trwałego

Przez...